مانعی که از آن پریده ام !

دقیقاً دو سال و نود و هفت روز است که کار اجرایی می کنم در این مدت یکبار مدیر عامل شرکت و به دنبالش مدیر امور عوض شده اند . پارسال بعد از آمدنشان فکر می کردم دامنه موج تغییرات به من هم می رسد ولی انتظار فایده ای نداشت . ظاهراً کسی نبود بار این همه مسئولیت و بررسی های فنی  را به دوش بکشد و توقعی هم نداشته باشد .

کار اجرایی کردن ، اتاق بزرگ و میز بزرگ و خطرناک ریاست دارد منشی و دفتر و دستک دارد چندین کارشناس و تکنسین زیر دست داشتن دارد . تیتر ریاست دارد . نصف هفته را طی الارض کردن از این جلسه به آن جلسه دارد و حتی پاداش یواشکی ! برای من همه اینها هیچ است.

با این اقتصاد لرزان و سیاستی که سایه اش مثل بختک روی صنعت سنگینی می کند و کاغذ بازیهای تمام نشدنی و سیستم های منجمد دولتی هر چند تا پروژه  راه بیندازی هر چند تا طرح مرده را از روی کاغذ زنده کنی ، چرخ زنگ زده اش تکان نمی خورد که نمی خورد . اگر تکانکی هم بخورد هزار تا صاحب پیدا می کند.

خسته ام . می خواهم به این هرزگی فکری پایان بدهم .

یک هفته است که  تصمیمم را به مدیر گفته ام : "می خوام تمام مسئولیت هایم را واگذار کنم و به  بخش تحقیق و توسعه منتقل شوم " موافق نبود ... تعجب کرده بود و در نهایت با اصرار من مهلت خواسته بود فکر کند . امروز که پی گیر شدم فهمیدم بصورت مشروط موافقت کرده اند به معاونت پژوهشی بروم ولی یک ماهی باید صبر کنم تا جانشین مناسب انتخاب شود .

 خودم خیلی خوشحالم . ولی همکارانی که روزهای اول بوضوح نمی توانستند ناراحتیشان را از اینکه یک زن جوانتر از خودشان رییسشان شده مخفی کنند و تا توانستند چوب هم لای چرخ من گذاشتند امروز هم که رفتنم را فهمیدند ناراحت بودند .