پسرک همین طور که دفتر جلویش است و دارد می نویسد ، دست می کشد به گلبرگ ارکیده های روی میز و می گوید :
"مامان کاش این ها واقعی بودند "... و به نوشتن ادامه می دهد .
میان سکوت ..... و در یک آن ، تمام دنیایی که برایش ساخته ایم به نظرم حقیر و ناچیز می شود.
دلتنگی و ... چرا واقعا اینطوریه؟؟؟؟
بچه داشتن برای همین ترسناک است. دنیایی را که هنوز برای خودت هزار قوز و گیر دارد، چطور می شود برای دیگری بسازی؟ ترسیم کنی؟
ترسناک اما شیرین ...
موجودیت بخشیدن به یک موجود دیگر در این وانفسا دل شیر می خواهد!!
بله همچین دلی داشتیم ما
لایک به تیتر پست :)
همانست که گلی می خواند
بچه ها معجزه هستند. چیزهایی رو می بینند که ما نمی بینیم. چیزهایی رو طلب می کنن که هرگز از فکر ما گذر نمی کنه. انگار ساخته شدن برای انیکه هرازچند گاهی تلنگری بزنن به دنیایی که ما رو احاطه کرده و ما که در اون زندگی می کنیم
بدجوری می زنند ... تلنگر را می گم
جالب نوشته اید.
آدم را درگیر میکند.
و بعد به فکر میبرد.
یعنی خوب خوانده اید
شاید وراثت هم در کمال گرایی نقشی داشته باشد!
به هرحال آرمان کمال گرا در باغ ارکیده هم قله ی تازه ای برای اوج گرفتن خواهد یافت پس خودت را سرزنش نکن و البته تلاشهایت را دسته کم نگیر
یه کم هوای تازه می خواهد فقط ...
سلام.
در ستایش انسان طبیعت‌گرا.
چه تیتر خوبی و چه مادر و پسری
سلام
دلمان برای طبیعت یک ذره می شود می ستاییمش
شما فقط یک دنیا را برای او خواهی ساخت باید دید که دیگران چگونه دنیایی برایش می سازند و از مهمتر خودش چگونه ، دنیایش را خواهد ساخت
همین است
او دنیایش را خودش خواهد ساخت من فقط کنارشم
سخت تر از همه رفتار ساختگی ماست.
که گاهی نمی تواند ساختگی باشد
یعنی این پست اخر یه پست پدر در ار بود! پوکیدم رسما ... ببخشید که برای یه پست اینطوری از این اصطلاحات خیابونی استفاده مردم اما واقعا وقتی خسته ام مغزم فقط همینها رو فرمان میده!
کی بود کی بود ؟ من نبودم ها
راست گفته. چرا طبیعی نیستند؟ مصنوی حس طبیعی را نداره
هنوز مثل ما به دنیای مصنوعی عادت نکرده ، خوشبختانه
سلام،
اگر این " کاش" ها نبود، چی می بود؟
سلام
تمام هستی ام را می دهم که رویاها زنده باشند
بهترین کاری که میتوانید بکنید که کرده اید ، ساختن دنیای خودشه. همونجور که فکر میکنه درسته
شمع آفرینی هم کار هر کسی نیست ها....
به این فکر میکنم که چند تا از دخترک و پسرکها هم سن و سال او رفتارهایی مثل این بچه دارند و چندتاشان مادرانی مثل فرزانه!
اینقدر اهمیت بدهد و این قدر دغدغه داشته باشد!؟...
شمع آفرینان زیادند کم نیستند....
خیلی ...همه بچه ها افکار شگفت انگیزی دارند رویاهایی به زیبایی تمام
کافیست دل بدی و گوش بسپاری ...
البته فک نکنم جواب قسمت دوم،مربوط به مادرانی مثل فرزانه ، "خیلی" باشد!!! انگشت شمارن جانم!
گاهی دلم برای بچه داشتن لک میزند....
دیوانه هایی مثل من که آره کمند....
و
سلام علیکم.
نمی دانم چه دنیایی برای فرزندتان ساخته اید، که به نظرتان حقیر و ناچیز آمد.
کودکان دنیای شگفت و مقدسی دارند، که در تعامل با دنیایی که ما می خواهیم برای آنها بسازیم، و دنیایی که حکومت و جامعه می خواهد برای آنها بسازد، در مجموع، دنیایشان ساخته می شود.
سلام
همین دنیای شلوغ و پردود و کثیف و نابود کننده طبیعت را ما ها برای نسل بعد نساخته ایم ؟؟؟
سلام
در دنیای مجازی گلایه میکنیم از دنیای حقیقی..! آخه در دنیای حقیقی همه چی مجازی شده....
سلام
ای کاش فقط مجازی شده بود
همه اینها درست ولی باهم بودن کنار هم دویدن همراه باد شدن خود را به هوای ناز سپردن خوب میکند مرا.
با که بودن مهم تر است .
البته دنیایی که درش پسرکی(فکر کنم 11-12 ساله. درسته؟!) بتونه فرق مصنوعی -طبیعی رو درک که هیچ، بلکه دریافت و نسبت بهش واکنشی احساسی داشته باشه و اهل کتاب و غیره هم باشه (با توجه به یه پست قدیمیتون) به نظرم قطعا دنیای حقیری نیست.
و شما نقش اول رو در پربار بودنش داشتید حتما.
اندک مایه خوشحالی ام همین است که اقلاً آرزوی داشتن ارکیده های طبیعی در وجودش هست. امسال 12 سالش تمام می شود.
سلام
بچه ها بچه ها بچه ها
فقط میشه آرزوی روزهای خوب را براشون داشت
سلام
روزهای خوب را خواهند ساخت
سلام
شب را برای شمع برافروختن آفریده است.
نگاه بلند شما است که دنیای ساخته شده برای فرزندتان را حقیر می بیند. کافی است جهانی شاد و بودنی دلپذیر برای شان مهیا کنیم. آنها باید خود، جهان شان را ارتفاع دهند و بر برج و باروهایش عظمت بخشند. کافی است در کنارشان باشیم تا دنیای شان بزرگ شود.
سلام
اما هر چه باشد شمع از شب بهتر است نیست؟
نمی دانم شاید بقول بچه ها من ایده آل گرا باشم .
ولی می دانم که عظمت برج و باروهایی که خود خواهند ساخت چشمها را خیره خواهد کرد .
مادر که باشی همیشه خودت را می گذاری زیر ذره بین
سلام،
هشدار خوبی بوده!